काही अंतर जात नाही, तोच परत एक माणूस आडवा येत म्हणाला, “बाबा, घोडा तुमचाच आहे ना?” “हो तर, हा आमचाच आहे”. असे म्हातारा उत्तरला असता तो माणूस म्हणाला, “मला काही हे खरे वाटत नाही. हा जर तुमचाच घोडा असता, तर तुम्ही बिचार्‍याचे असे हाल केले नसते. खुशाल दोघे आरामात त्याच्यावर बसलात. बिचारा ओझ्याने अगदी थकून गेलेला दिसतो. आता तुम्ही दोघे त्याला उचलून घ्या आणि चालू लागा.” असा सल्ला मिळताच दोघे बापलेक घोड्यावरून खाली उतरले. मग त्यांनी घोड्याला जमिनीवर आडवे पाडून त्याचे पाय दोरीने बांधून त्यात एक जाडजूड वेळू अडकवला आणि ते घोड्याचे धूड खांद्यावर घेऊन ते पुढे चालू लागले असता हे अजब दृश्य पाहून सर्व लोक त्यांच्याकडे पाहून मोठमोठ्याने हसू लागले. काही लोक टाळ्या वाजवू लागले. हा कोलाहल ऐकून घोडा बिथरला. त्याने पायांना हिसके देत दोर तोडला. पायाचे दोर तुटताच घोडा खाली वाहत असलेल्या नदीत पडला आणि बुडून मेला.
तात्पर्य : एखादे काम करीत असता जो तो वेगवेगळ्या सूचना देत असतो. त्यावेळी योग्य अयोग्य हे आपल्या मनाशी ठरवून वर्तन करावे.
